[1] | Dont souvent en mon cuer disoie: "Amis, se je te puis avoir, Je n'en penroie nul avoir. (MACH., D. Aler., a.1349, 271) | [2] | Mais s'il m'estoit abandonnez De lui vëoir a mon loisir, S'i penroie moult grant plaisirEt se tenroie la plaisence, Quant a present, a souffissance. (MACH., D. Aler., a.1349, 310) | [3] | Pour ce me couvint garde prendre Aviseement, sans mesprendre, En quoy je penroie maniere Pour eaus donner cause et matiere Par quoy bonnement s'acordassent A tel fin que le me donnassent Paisiblement, sans demander. (MACH., D. Aler., a.1349, 320) | [4] | Amis, se je te veoie, Grant deport Et grant deduit y penroie; (MACH., Ch. bal., 1377, 633) |
|
|